Nedir gerçek özgürlük sizce? İstediğin kıyafeti giymek mi? İstediğin gibi konuşabilmek mi? İstediğin her şeyi yapabilmek mi? İsteklerin sonu var mı? İstekler biter mi? Ya da özgürce istediğimiz her şeyi yaptığımız ya da her şeye sahip olduğumuzda orada tatmin duygusu var mı? Gerçekten özgürlük var mı? Sonu gelmeyen nesnel isteklerin kendisi birer pranga değil mi? Bu isteklere sahip olabilmek için vazgeçilenler, sahip olamadığımız ya da kaybettiğimizde duyulan acıya ne demeli? Her şeyin bir gün kaybolup tükendiği bir yaşamda kim ne kadar özgür olabilir sizce?
Oysa ki yoga ile her gün biraz daha yaklaştığımız bizim gerçek,saf, çocuksu doğamız özgürdür. Tam anlamı ile ÖZGÜR. Onda “BEN” yanılsaması yoktur. Çünkü “BEN” yani ego olan yerde özgürlük olamaz. Ego ve özgürlük, gece ve gündüz gibidir. Birisi varsa, öbürü yoktur. Egoyu besleyen eylemler, istekler, çabalar bizi köleleştirir, bütüne, evrene hizmet eden istekler ve eylemler ise özgürleştirir. Yoga yaptıkça, kendinizi gözlemledikçe, egonun farkına vardıkça istekleriniz kendiliğinden evrenselleşecek ve kendimizi içine soktuğumuz kafesin kilidi çözülecek.
Sadeleşmek, özgürleşmektir.
Affetmek, özgürleşmektir.
Dürüst olmak, özgürleşmektir.
Bütün olmak, özgürleşmektir.
Yani, Yoga, özgürleşmenin ta kendisidir.
